|
|
Post scriptum Wiatr już ucichł, słońce zaszło, pustka wkoło mimo tłoku, wielkie serce nagle zgasło, zegar, jakby zwolnił kroku. Smutne myśli i spojrzenia, czas wolniutko zwiększa tempo. Świat już inny, żal go zmienia, w dniu żałoby smutne święto. Mimo wszystko kwitnie wiosna, puste okno, gwar już ucichł, ludzie żyją, miłość, troska, ale w myślach znów powrócił
|
    |
|
|